Kehf Suresi Ne Demek? Kehf Suresi Arapça ve Türkçe Okunuşu Yazılışı. Kehf Suresi Anlamı Meali, Fazileti, Tefsiri ve Sırları. Kehf Suresi Okumak ve Dinlemek.
Kehf Suresi, Kur’an-ı Kerim’in 18. suresidir ve 110 ayetten oluşur. Genellikle Mekke döneminde indiği kabul edilir, ancak bazı âlimler 28. ve 83. ayetlerin Medine'de indiğini belirtir. Düzenli dinleme ya da okuma, kalpteki iman duygusunu canlı tutar ve sureyle içli dışlı olmayı kolaylaştırır.
KEHF SURESİ NEDİR?
“Kehf”, Arapçada “mağara” anlamına gelir ve surede, imanlarını korumak için mağaraya sığınan gençlerin ibretlik hikâyesi anlatılır. Bu gençler, toplumdaki inanç baskısından kaçıp Allah’a sığınarak korunmuşlardır. Surede ayrıca Hz. Musa ile Hızır kıssası, iki bahçe sahibi örneği ve Zülkarneyn’in adaletli yönetimi gibi konular yer alır. Tüm bu kıssalar, sabır, şükür, tevekkül ve adalet gibi kavramlara vurgu yapar. Cuma günleri okunmasının faziletine dair sahih hadisler vardır. Örneğin Peygamberimiz (s.a.v.): “Kim Cuma günü Kehf Suresi'ni okursa, iki Cuma arası nurlandırılır.” (Beyhakî, Şuabü’l-İman) buyurmuştur. Bu yönüyle Kehf Suresi, pek çok Müslüman’ın kalbinde ayrı bir yere sahiptir. Sure, dünya hayatının geçiciliğini ve ahirete hazırlıklı olmanın önemini hatırlatır. İçindeki örnekler, imanını canlı tutmak isteyenlere güçlü mesajlar sunar. Bu sayede kişi, hem kıssalardan ders alarak inancını pekiştirir hem de Kur’an’ın rehberliğini hayatında hisseder.
KEHF SURESİ'Nİ OKUMAK VE KEHF SURESİ DİNLEMEK
Kehf Suresi’ni okumak veya dinlemek, kalbi huzurla dolduran bir ibadettir. Surede yer alan kıssalar, insanlara imanlarını güçlendirmeleri için yol gösterir. Ashab-ı Kehf hikâyesi, zorlu şartlarda bile inançlarından vazgeçmeyen gençlerin örnek mücadelesini sunar. Bu hikâyeyi okuyup dinleyen kişi, zorluklar karşısında Allah’a sığınmanın ne kadar kıymetli olduğunu görür. Hz. Musa ile Hızır kıssası, olayların arkasındaki ilahi hikmeti fark etmenin ve sabırlı olmanın önemini vurgular. Ayrıca cuma günleri Kehf Suresi okunmasının faziletli olduğu söylenir. Sureyi okuyarak manevi bir aydınlanma yaşayanlar, ayetlerdeki mesajların günlük hayata yansıtılabileceğini fark ederler. Dinlerken veya okurken ayetlerin anlamlarını düşünmek, ibret almak için faydalıdır.Kehf Suresi’nin Arapça orijinal metni:Bismillâhirrahmânirrahîm
الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلٰى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا
قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا
مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا
وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللّٰهُ وَلَدًا
مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلَا لِآبَائِهِمْ ۚ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ ۚ إِنْ يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبًا
فَلَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ عَلٰى آثَارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهٰذَا الْحَدِيثِ أَسَفًا
إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا
وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا
أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا
إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا آتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا
فَضَرَبْنَا عَلٰى آذَانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَدًا
ثُمَّ بَعَثْنَاهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصَىٰ لِمَا لَبِثُوا أَمَدًا
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى
وَرَبَطْنَا عَلٰى قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَنْ نَدْعُوَ مِنْ دُونِهِ إِلٰهًا ۖ لَقَدْ قُلْنَا إِذًا شَطَطًا
هَٰؤُلَاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً ۖ لَوْلَا يَأْتُونَ عَلَيْهِمْ بِسُلْطَانٍ بَيِّنٍ ۖ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللّٰهِ كَذِبًا
وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللّٰهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقًا
وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَةٍ مِنْهُ ۚ ذٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللّٰهِ ۗ مَنْ يَهْدِ اللّٰهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُرْشِدًا
وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۖ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ ۚ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا
وَكَذٰلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ ۚ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۚ قَالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هٰذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّهَا أَزْكَىٰ طَعَامًا فَلْيَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلَا يُشْعِرَنَّ بِكُمْ أَحَدًا
إِنَّهُمْ إِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَنْ تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا
وَكَذٰلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللّٰهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا ۖ إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ ۖ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْيَانًا ۖ رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ ۚ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلٰى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدًا
سَيَقُولُونَ ثَلَاثَةٌ رَابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَيَقُولُونَ خَمْسَةٌ سَادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْمًا بِالْغَيْبِ وَيَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَثَامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ بِعِدَّتِهِمْ مَا يَعْلَمُهُمْ إِلَّا قَلِيلٌ ۗ فَلَا تُمَارِ فِيهِمْ إِلَّا مِرَاءً ظَاهِرًا وَلَا تَسْتَفْتِ فِيهِمْ مِنْهُمْ أَحَدًا
وَلَا تَقُلَنَّ لِشَايْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَٰلِكَ غَدًا
إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللّٰهُ ۚ وَاذْكُرْ رَبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلْ عَسٰى أَنْ يَهْدِيَنِ رَبِّي لِأَقْرَبَ مِنْ هٰذَا رَشَدًا
وَلَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَازْدَادُوا تِسْعًا
قُلِ اللّٰهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا ۖ لَهُ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ ۚ مَا لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَدًا
وَاتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ كِتَابِ رَبِّكَ ۖ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ ۖ وَلَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا
وَاصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ ۖ وَلَا تَعْدُ عَيْنَاكَ عَنْهُمْ تُرِيدُ زِينَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَا تُطِعْ مَنْ أََغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا
وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ ۖ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُرْ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ مَنْ أَحْسَنَ عَمَلًا
أُولٰئِكَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ يُحَلَّوْنَ فِيهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَيَلْبَسُونَ ثِيَابًا خُضْرًا مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۚ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا
وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا رَجُلَيْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيْنِ مِنْ أَعْنَابٍ وَحَفَفْنَاهُمَا بِنَخْلٍ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمَا زَرْعًا
كِلْتَا الْجَنَّتَيْنِ آتَتْ أُكُلَهَا وَلَمْ تَظْلِمْ مِنْهُ شَيْئًا وَفَجَّرْنَا خِلَالَهُمَا نَهَرًا
وَكَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا
وَدَخَلَ جَنَّتَهُ وَهُوَ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَنْ تَبِيدَ هٰذِهِ أَبَدًا
وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُدِدْتُ إِلٰى رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيْرًا مِنْهَا مُنْقَلَبًا
قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا
لٰكِنَّا هُوَ اللّٰهُ رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِرَبِّي أَحَدًا
وَلَوْلَا إِذْ دَخَلْتَ جَنَّتَكَ قُلْتَ مَا شَاءَ اللّٰهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللّٰهِ إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مَالًا وَوَلَدًا
فَعَسٰى رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْرًا مِنْ جَنَّتِكَ وَيُرْسِلَ عَلَيْهَا حُسْبَانًا مِنَ السَّمَاءِ فَتُصْبِحَ صَعِيدًا زَلَقًا
أَوْ يُصْبِحَ مَاؤُهَا غَوْرًا فَلَنْ تَسْتَطِيعَ لَهُ طَلَبًا
وَأُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلٰى مَا أَنْفَقَ فِيهَا وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلٰى عُرُوشِهَا وَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا
وَلَمْ تَكُنْ لَهُ فِئَةٌ يَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللّٰهِ وَمَا كَانَ مُنْتَصِرًا
هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ لِلّٰهِ الْحَقِّ ۚ هُوَ خَيْرٌ ثَوَابًا وَخَيْرٌ عُقْبًا
وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنْزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ ۗ وَكَانَ اللّٰهُ عَلٰى كُلِّ شَيْءٍ مُقْتَدِرًا
الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلًا
وَيَوْمَ نُسَيِّرُ الْجِبَالَ وَتَرَى الْأَرْضَ بَارِزَةً وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا
وَعُرِضُوا عَلٰى رَبِّكَ صَفًّا لَقَدْ جِئْتُمُونَا كَمَا خَلَقْنَاكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّنْ نَجْعَلَ لَكُمْ مَوْعِدًا
وَوُضِعَ الْكِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِينَ مُشْفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَا لِهٰذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَلَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا ۚ وَوَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِرًا ۗ وَلَا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَدًا
وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ كَانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ ۗ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِي وَهُمْ لَكُمْ عَدُوٌّ ۚ بِئْسَ لِلظَّالِمِينَ بَدَلًا
مَا أَشْهَدْتُهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَا خَلْقَ أَنْفُسِهِمْ وَمَا كُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا
وَيَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شُرَكَائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَجَعَلْنَا بَيْنَهُمْ مَوْبِقًا
وَرَأَى الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظَنُّوا أَنَّهُمْ مُوَاقِعُوهَا وَلَمْ يَجِدُوا عَنْهَا مَصْرِفًا
وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِي هٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ أَكْثَرَ شَيْءٍ جَدَلًا
وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدٰى وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا
وَمَا نُرْسِلُ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ ۚ وَيُجَادِلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ ۖ وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَمَا أُنْذِرُوا هُزُوًا
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَضَ عَنْهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ ۚ إِنَّا جَعَلْنَا عَلٰى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۖ وَإِنْ تَدْعُهُمْ إِلَى الْهُدٰى فَلَنْ يَهْتَدُوا إِذًا أَبَدًا
وَرَبُّكَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ ۖ لَوْ يُؤَاخِذُهُمْ بِمَا كَسَبُوا لَعَجَّلَ لَهُمُ الْعَذَابَ ۚ بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَنْ يَجِدُوا مِنْ دُونِهِ مَوْئِلًا
وَتِلْكَ الْقُرٰى أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّا ظَلَمُوا وَجَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِمْ مَوْعِدًا
وَإِذْ قَالَ مُوسٰى لِفَتَاهُ لَا أَبْرَحُ حَتَّىٰ أَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ أَوْ أَمْضِيَ حُقُبًا
فَلَمَّا بَلَغَا مَجْمَعَ بَيْنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَبًا
فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَاهُ آتِنَا غَدَاءَنَا لَقَدْ لَقِينَا مِنْ سَفَرِنَا هٰذَا نَصَبًا
قَالَ أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَمَا أَنْسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ ۚ وَاتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا
قَالَ ذٰلِكَ مَا كُنَّا نَبْغِ فَارْتَدَّا عَلٰى آثَارِهِمَا قَصَصًا
فَوَجَدَا عَبْدًا مِنْ عِبَادِنَا آتَيْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا
قَالَ لَهُ مُوسٰى هَلْ أَتَّبِعُكَ عَلٰى أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا
قَالَ إِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا
وَكَيْفَ تَصْبِرُ عَلٰى مَا لَمْ تُحِطْ بِهِ خُبْرًا
قَالَ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللّٰهُ صَابِرًا وَلَا أَعْصِي لَكَ أَمْرًا
قَالَ فَإِنِ اتَّبَعْتَنِي فَلَا تَسْأَلْنِي عَنْ شَيْءٍ حَتَّىٰ أُحْدِثَ لَكَ مِنْهُ ذِكْرًا
فَانْطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا رَكِبَا فِي السَّفِينَةِ خَرَقَهَا ۚ قَالَ أَخَرَقْتَهَا لِتُغْرِقَ أَهْلَهَا ۖ لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا إِمْرًا
قَالَ أَلَمْ أَقُلْ إِنَّكَ لَنْ تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا
قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ وَلَا تُرْهِقْنِي مِنْ أَمْرِي عُسْرًا
فَانْطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا لَقِيَا غُلَامًا فَقَتَلَهُ ۖ قَالَ أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ ۖ لَقَدْ جِئْتَ شَيْئًا نُكْرًا
قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكَ İNَّكَ لَنْ تَسْتَطِيعَ مَعِيَ صَبْرًا
قَالَ إِنْ سَأَلْتُكَ عَنْ شَيْءٍ بَعْدَهَا فَلَا تُصَاحِبْنِي ۚ قَدْ بَلَغْتَ مِنْ لَدُنِّي عُذْرًا
فَانْطَلَقَا حَتَّىٰ إِذَا أَتَيَا أَهْلَ قَرْيَةٍ اسْتَطْعَمَا أَهْلَهَا فَأَبَوْا أَنْ يُضَيِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِيهَا جِدَارًا يُرِيدُ أَنْ يَنْقَضَّ فَأَقَامَهُ ۖ قَالَ لَوْ شِئْتَ لَاتَّخَذْتَ عَلَيْهِ أَجْرًا
قَالَ هٰذَا فِرَاقُ بَيْنِي وَبَيْنِكَ ۚ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأْوِيلِ مَا لَمْ تَسْتَطِعْ عَلَيْهِ صَبْرًا
أَمَّا السَّفِينَةُ فَكَانَتْ لِمَسَاكِينَ يَعْمَلُونَ فِي الْبَحْرِ فَأَرَدْتُ أَنْ أَعِيبَهَا وَكَانَ وَرَاءَهُمْ مَلِكٌ يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْبًا
وَأَمَّا الْغُلَامُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤْمِنَيْنِ فَخَشِينَا أَنْ يُرْهِقَهُمَا طُغْيَانًا وَكُفْرًا
فَأَرَدْنَا أَنْ يُبْدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيْرًا مِنْهُ زَكَاةً وَأَقْرَبَ رُحْمًا
وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنْزٌ لَهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنْزَهُمَا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ وَمَا فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي ۚ ذٰلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِعْ عَلَيْهِ صَبْرًا
وَيَسْأَلُونَكَ عَنْ ذِي الْقَرْنَيْنِ ۖ قُلْ سَأَتْلُوا عَلَيْكُمْ مِنْهُ ذِكْرًا
إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَآتَيْنَاهُ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ سَبَبًا
فَأَتْبَعَ سَبَبًا
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا ۗ قُلْنَا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِيهِمْ حُسْنًا
قَالَ أَمَّا مَنْ ظَلَمَ فَسَوْفَ نُعَذِّبُهُ ثُمَّ يُرَدُّ إِلٰى رَبِّهِ فَيُعَذِّبُهُ عَذَابًا نُكْرًا
وَأَمَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُ جَزَاءٌ الْحُسْنٰى ۖ وَسَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا يُسْرًا
ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَطْلُعُ عَلٰى قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِهَا سِتْرًا
كَذٰلِكَ ۖ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَيْهِ خُبْرًا
ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَبًا
حَتَّىٰ إِذَا بَلَغَ بَيْنَ السَّدَّيْنِ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمَا قَوْمًا لَا يَكَادُونَ يَفْقَهُونَ قَوْلًا
قَالُوا يَا ذَا الْقَرْنَيْنِ إِنَّ يَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ مُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ فَهَلْ نَجْعَلُ لَكَ خَرْجًا عَلٰى أَنْ تَجْعَلَ بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمْ سَدًّا
قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيْرٌ ۖ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ رَدْمًا
آتُونِي زُبَرَ الْحَدِيدِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا سَاوَىٰ بَيْنَ الصَّدَفَيْنِ قَالَ انْفُخُوا ۖ حَتَّىٰ إِذَا جَعَلَهُ نَارًا قَالَ آتُونِي أُفْرِغْ عَلَيْهِ قِطْرًا
فَمَا اسْطَاعُوا أَنْ يَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْبًا
قَالَ هٰذَا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّي ۖ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ ۚ وَكَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا
وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا
وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لِلْكَافِرِينَ عَرْضًا
الَّذِينَ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَكَانُوا لَا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعًا
أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِنْ دُونِي أَوْلِيَاءَ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا
الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا
أُولٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا
ذٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا
خَالِدِينَ فِيهَا لَا يَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا
قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحٰى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلٰهُكُمْ إِلٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَنْ كَانَ يَرْجُوا لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًاKehf Suresi’nin Latin harflerle hazırlanmış Türkçe okunuşu:Bismillâhirrahmânirrahîm
El-hamdu lillâhillezî enzale alâ abdihil-kitâbe ve lem yec’al lehu ‘ivecâ
Kayyimen liyunzire be’sen şedîden min ledunhû ve yubeşşirel-mu’minînel-lezîne ya’melûnes-sâlihâti enne lehum ecran hasenâ
Mâkisîne fîhi ebedâ
Ve yunzirallezîne kâlût-tehazallâhu veledâ
Mâ lehum bihî min ılmin ve lâ liâbâihim. Keburat kelimeten tahrucu min efrâhihim in yekûlûne illâ kezibâ
Fe lealleke bâhiun nefseke alâ âsârihim in lem yu’minû bihâzel-hadîsi esefâ
Innâ cealnâ mâ alel-ardı zîneten lehâ li nebluvehum eyyuhum ahsenu amelâ
Ve innâ le câ’ilûne mâ aleyhâ sa’îden curuzâ
Em hasibte enne ashâbel-kehfi verrakîmi kânû min âyâtinâ acebâ
İz evelfityetu ilel-kehfi fe kâlû: “Rabbenâ âtinâ min ledünke rahmeten ve heyyi’ lenâ min emrinâ reşedâ.”
Fe darabnâ alâ âzânihim fil-kehfi sinîne adedâ
Summe beasnâhum li na’leme eyyül-hizbeyni ahsâ limâ lebisû emedâ
Nahnu nakussu aleyke nebeehum bil-hakk(i). İnnehum fityetun âmenû bi rabbihim ve zidnâhum hudâ
Ve rabatnâ alâ kulûbihim iz kâmû fe kâlû: “Rabbenâ rabbu’s-semâvâti vel ard. Len ned’û min dûnihî ilâhen. Le kad kulnâ izen şatatâ.”
Hâulâi kavmunâttehazû min dûnihî âliheten. Lev lâ ye’tûne aleyhim bi sultânin beyyin. Fe men azlemu mimmenifterâ alallâhi kezibâ
Ve iz i’tazeltumûhum ve mâ ya’budûne illâllâh, feevû ilel-kehf. Yenşur lekum rabbukum min rahmetihî ve yuheyyi’ lekum min emrikum mirfekâ
Ve tere’ş-şemse izâ talaat tezâveru an kehfihim zâtel-yemîn, ve izâ ğarebet takrıduhum zâteş-şimâl ve hum fî fevcetin minhu. Zâlike min âyâtillâh. Men yehdillâhu fehuvel-muhted ve men yudlil felente cide lehu veliyyen murşidâ
Ve tahsebuhum eykâzan ve hum rukûd. Ve nukallibuhum zâte’l-yemîn ve zâte’ş-şimâl. Ve kelbuhum bâsitun zırâ’ayhi bi’l-vesîd. Levittala’te aleyhim levelleytte minhum firârâ ve le müli’te minhum ru’bâ
Ve kezâlike beasnâhum li yetesâelû beynehum. Kâle kâilun minhum: “Kem lebistum?” Kâlû: “Lebisnâ yevmen ev ba’de yevm.” Kâlû: “Rabbukum a’lemu bimâ lebistum. Feb’asû ahadekum bi verikikum hâzihî ilel-medîne felyenzur eyyuhâ ezkâ ta’âmen fel ye’tikum bi rızkin minhû vel yetelattaf ve lâ yuş’iranne bikum ehadâ.”
“İnnehum in yazharû aleykum yercumûkum ev yu’îdûkum fî milletihim ve len tuflihû izen ebedâ.”
Ve kezâlike a’sarnâ aleyhim li ya’lemû enne va’dallâhi hakk ve ennes-sâate lâ raybe fîhâ. İz yetenâzeûne beynehum emrehum fe kâlû: “İbnû aleyhim bunyânâ. Rabbuhum a’lemu bihim.” Kâlel-lezîne galebû alâ emrihim: “Le nettahızenne aleyhim mescidâ.”
Se yekûlûne selâsetun râbiuhum kelbuhum. Ve yekûlûne hamsetun sâdisuhum kelbuhum recmen bi’l-ğayb. Ve yekûlûne sebetetun ve sâminuhum kelbuhum. Kul: “Rabbî a’lemu bi iddetihim, mâ ya’lemuhum illâ kalîlun.” Fe lâ tumâr fîhim illâ mirâen zâhirâ ve lâ testefti fîhim minhum ehadâ
Ve lâ tekulenne lişey’in: “İnnî fâ’ilün zâlike ğadâ.”
İllâ en yeşâallâh. Vezkur rabbeke izâ nesîte ve kul: “Asâ en yehdiyenî rabbî li akrabe min hâzâ reşedâ.”
Ve lebisû fî kehfihim selâse mi’eti sinînin ve’z’dâdû tis’â
Kul: “Allâhu a’lemu bimâ lebisû. Lehû ğaybü’s-semâvâti vel ard. Ebsır bihî ve esmî’. Mâ lehum min dûnihî min veliyyin ve lâ yuşrik fî hukmihî ehadâ.”
Vetlu mâ ûhiye ileyke min kitâbi rabbik. Lâ mubeddile li kelimâtihî ve len tecide min dûnihî multahadâ
Vasbir nefseke meallezîne yed’ûne rabbahum bi’l-ğadâte vel-aşiyyi yurîdûne vechah. Ve lâ ta’du ayneyke anhum turîdu zînetel-hayâtid-dunyâ. Ve lâ tutı’ men agfalnâ kalbehû an zikrinâ vettebe’a hevâhû ve kâne emruhû furutâ
Ve kulil-hakku min rabbikum. Femen şâe fel-yu’min ve men şâe fel-yekfur. İnnâ a’tednâ li’z-zâlimîne nâran ehâta bihim surâdikuhâ. Ve in yestegîsû yuğâsû bi mâin kel-muhli yeşvîl-vucûhe. Bi’seş-şerâbu ve sâet murtefekâ
İnnellezîne âmenû ve amelûs-sâlihâti innâ lâ nudî’u ecre men ahsene amelâ
Ulâike lehum cennâtü adnin tecrî min tahtihimul-enhâr. Yuhallevne fîhâ min esâvire min zeheb. Ve yelbesûne siyâben hudran min sündusin ve istabrağ. Muttekiîne fîhâ alâl-arâik. Ni’me’s-sevâb ve hasunet murtefekâ
Vadrib lehum meselen reculeyn. Cealnâ li ahadihimâ cenneteyni min a’nâbin ve hafefnâhumâ bi nahlin ve cealnâ beynehumâ zer’â
Kilte’l-cenneteyni âtet ukulehâ ve lem tazlim minhu şey’â ve feccernâ hılâlehumâ nehrâ
Ve kâne lehu semer. Fe kâle li sâhibihî ve huve yuhâviruh: “Ene ekseru minke mâlen ve a’azzu neferâ.”
Ve dehale cennetehû ve huve zâlimun li nefsih: “Mâ ezunnu en tebîde hâzihî ebedâ.”
“Ve mâ ezunnus-sâate kâimeten. Ve lein ruddıdtü ilâ rabbî le ecidenne hayran minhâ mun kalebâ.”
Kâle lehu sâhibuhû ve huve yuhâviruh: “E keferte billezî halakake min turâbin summe min nutfetin summe sevvâke racülâ?”
“Lâkinne huvallâhu rabbî ve lâ uşrikü bi rabbî ehadâ.”
“Ve lev lâ iz dehalte cennetek kulte mâşâallâh, lâ kuvvete illâ billâh. İn tereni ene akalle minke mâlen ve veledâ…”
“Fe asâ rabbî en yu’tiyenî hayran min cennetike ve yursile aleyhâ husbânen mines-semâi fe tusbiha sa’îden zelekâ.”
“Ev yusbiha mâuhâ gavrâ fe len testetîa lehu talebâ.”
Ve uhîta bi semerihî, fe asbeha yukallibu keffeyhi alâ mâ enfeka fîhâ ve hiye hâviyetun alâ urûşihâ ve yekûlu: “Yâ leytenî lem uşrik bi rabbî ehadâ.”
Ve lem tekun lehu fi’etun yensurûnehû min dûnillâh, ve mâ kâne mun tesırâ
Hunâlikel-velâyetü lillâhil-hakk. Huve hayrun sevâben ve hayrun ukbâ
Vadrib lehum mesel el-hayâtid-dunyâ ke mâin enzelnâhû mines-semâi fâhteleta bihî nebâtul-ard fe asbeha haşîmen tezrûhur riyâh. Ve kânallâhu alâ kulli şey’in muktedirâ
El-mâlu vel-benûne zînetül-hayâtid-dunyâ. Vel-bâkıyâtus-sâlihâtu hayrun inde rabbike sevâben ve hayrun emelâ
Ve yevme nuseyyirul-cibâle ve terel-arde bârizeten ve haşernâhum fe lem nughâdir minhum ehadâ
Ve urıdû alâ rabbike saffâ. Le kad ci’tumûnâ kemâ halaknâkum evvele merreh. Bel zaamtum ellen nec’ale lekum mev’ıdâ
Ve vudi’al-kitâbu, fe terel-mücrimîne müşfikîne mimmâ fîh ve yekûlûne: “Yâ veyletenâ mâ lihâzel-kitâbi lâ yughâdiru sağîreten ve lâ kebîreten illâ ahsâhâ!” Ve vecedû mâ amilû hâdırâ. Ve lâ yazlimu rabbuke ehadâ
Ve iz kulnâ lilmelâiketi’s-cudû li Âdeme fe secedû illâ iblîs. Kâne minel cinnî fe feseka an emri rabbih. E fe tettehızûnehu ve zürriyyetehû evliyâe min dûnî ve hum lekum aduvv. Bi’sel li’z-zâlimîne bedelâ
Mâ eşhedtuhum halka’s-semâvâti vel-ard ve lâ halka enfusihim. Ve mâ kuntu muttehızel-mudıllîne adudâ
Ve yevme yekûlu nâdû şurekâiye-llezîne zeamtum. Fe daavhum fe lem yestecebû lehum ve cealnâ beynehum mevbekâ
Ve re’el-mücrimûnen-nâre fe zannû ennehum muvâki’ûhâ ve lem yecidû anhâ masrefâ
Ve le kad sarrafnâ fî hâzel-Kur’âni lin-nâsi min kulli meselin. Ve kânel-insânu eksera şey’in cedelâ
Ve mâ menaannen nâse en yu’minû iz câehumul hudâ ve yestagfirû rabbehüm illâ en te’tiyehum sünnetül-evvelîn ev ye’tiyehumül azâbu kubulâ
Ve mâ nursilul-murselîne illâ mübeşşirîne ve munzirîn. Ve yucâdılüllezîne keferû bi’l-bâtili liyudhıdû bihil-hakka. Vettehazû âyâtî ve mâ ünzirû huzuvâ
Ve men azlemu mimmen zükkire bi âyâti rabbihî fe a’rada anhâ ve nesiyâ mâ kaddemet yedâh. İnnâ cealnâ alâ kulûbihim ekinneten en yefkahûhû ve fî âzânihim vakrâ. Ve in ted’uhum ilel-hudâ felen yehtedû izen ebedâ
Ve rabbuke’l-gafûru zûr-rahmeh. Lev yuâhizhum bimâ kesebû le’eccele lehumül-azâb. Bel lehum mev’idun len yecidû min dûnihî meuvâ
Ve tilkel kurâ ehleknâhum lemmâ zalemû ve cealnâ li mehlikihim mev’idâ
Ve iz kâle mûsâ li fetâhû: “Lâ ebrahu hattâ ebleğa mecmeal-bahrayni ev emdıye hubunâ.”
Fe lemmâ belagâ mecmea beynehimâ nesiyâ hûtehumâ, fettehaze sebîlehû fîl-bahr serabâ
Fe lemmâ câvezâ kâle li fetâhû: “Âtinâ ğadâenâ, le kad lakînâ min seferinâ hâzâ nasabâ.”
Kâle: “Eraeyte iz eveynâ ile’s-sahrete fe innî nesîtül-hût. Ve mâ ensânîhû illâş-şeytânu en ezkurah. Vettehaze sebîlehû fîl-bahrî acebâ.”
Kâle: “Zâlike mâ kunnâ nebğ(i).” Fer teddeâ alâ âsârihimâ kasasâ
Fe vecedâ abden min ibâdinâ âteynâhu rahmeten min indinâ ve allemnâhu min ledünnâ ilmâ
Kâle lehu mûsâ: “Hel ettebiuke alâ en tuallimeni mimma ullemte ruşdâ?”
Kâle: “İnneke len testatîa me’iyyâ sabrâ.”
“Ve keyfe tasbiru alâ mâ lem tuhıt bihî hubrâ?”
Kâle: “Se tecidunî in şâallâhu sâbirâ ve lâ a’sî leke emrâ.”
Kâle: “Fe initteba’tenî felâ tes’elni an şey’in hattâ uhdiselke minhu zikrâ.”
Fen-talakâ hattâ izâ rakibâ fîs-sefîneti harakahâ. Kâle: “A haraktehâ li tugrika ehlehâ, le kad ci’te şey’en imrâ.”
Kâle: “Elem akul inneke len testatîa me’iyyâ sabrâ?”
Kâle: “Lâ tuâhiznî bimâ nesîtü ve lâ turhiknî min emrî usrâ.”
Fen-talakâ hattâ izâ lekıyâ ğulâmen fe katalehû. Kâle: “E katelte nefsen zekiy-yeten bi ğayri nefs, le kad ci’te şey’en nukrâ.”
Kâle: “Elem akul leke inneke len testatîa me’iyyâ sabrâ?”
Kâle: “İn seeltuke an şey’in ba’dehâ felâ tu sâhibnî. Kad belegte min ledunnî uzrâ.”
Fen-talakâ hattâ izâ eteyâ ehle karyetin istat’amâ ehlehâ, fe ebav en yudayyifûhumâ. Fe vecedâ fîhâ cidâren yürîdu en yenkadda fe akâmehû. Kâle: “Lev şi’te lettehazte aleyhi ecrâ.”
Kâle: “Hâzâ firâku beyni ve beynek. Se unebbiuke bi te’vîli mâ lem testatîa aleyhi sabrâ.”
“Emmes-sefînetu fekânet li mesâkîne ya’melûne fîl-bahr(i). Fe eredtü en e’îbehâ. Ve kâne verâehum melikun ye’huzu kulle sefînetin gasbâ.”
“Ve emmel-ğulâmu fekâne ebâvehû mu’min eyn, fe haşînâ en yurhikahumâ tuğyânen ve kufrâ.”
“Fe erednâ en yubdilehumâ rabbuhumâ hayren minhu zekâten ve akrabe ruhmâ.”
“Ve emmel-cidâru fekâne li ğulâmeyni yetîmeyni fîl-medîneti ve kâne tahtahû kenzun lehumâ ve kâne ebûhumâ sâlihâ. Fe erâde rabbuke en yeblugâ eşuddehumâ ve yestahricâ kenzahumâ rahmeten min rabbik. Ve mâ fealtuhû an emrî. Zâlike te’vîlu mâ lem testatı’ aleyhi sabrâ.”
Ve yes’elûneke an zîl-karneyn. Kul: “Se etlû aleykum minhu zikrâ.”
“İnnâ mekkennâ lehu fîl-ard(i) ve âteynâhu min kulli şey’in sebebâ.”
“Fe etbe’a sebebâ.”
“Hattâ izâ beleğa mağribeş-şems(i), vecedehâ tagrubu fî ‘aynin hamietin ve vecede indehâ kavmâ. Kulnâ yâ zâl-karneyn, immâ en tu’azzibe ve immâ en tettehıze fîhim husnâ.”
Kâle: “Emmâ men zaleme fe sevfe nu’azzibuhû summe yuraddu ilâ rabbihî fe yu’azzibuhû azâben nukrâ.”
Ve emmâ men âmene ve amile sâlihan fe lehu cezâul-husnâ, ve se nekûlu lehu min emrinâ yusrâ
Summe etbe’a sebebâ
Hattâ izâ beleğa matli’aş-şems(i), vecedehâ tatlu’u alâ kavmin lem nec’al lehum min dûnihâ sitrâ
Kezâlik. Ve kad ahatnâ bimâ ledeyhi hubrâ
Summe etbe’a sebebâ
Hattâ izâ beleğa beyne’s-seddeyn(i), vecede min dûnihimâ kavmen lâ yekâdûne yefkahûne kavlâ
Kâlû: “Yâ zâl-karneyn, inne ye’cûce ve me’cûce mufsıdûne fîl-ard. Fe hel nec’alu leke harcen alâ en tec’ale beynenâ ve beynehum sed-dâ?”
Kâle: “Mâ mekkennî fîhi rabbî hayrun. Fe e’înûnî bi kuvvetin ec’al beynekum ve beynehum radmâ.”
“Âtûnî zubera’l-hadîd. Hattâ izâ sâve beyne’s-sadefeyn(i) kâle: ‘Unfuhû.’ Hattâ izâ ce’alehû nârâ kâle: ‘Âtûnî ufriğ aleyhi kıtrâ.’”
Fe mâstâ’û en yazherûhu ve mâstatâ’û lehu nakbâ
Kâle: “Hâzâ rahmetün min rabbî. Fe izâ câe va’du rabbî ce’alehû dakkae. Ve kâne va’du rabbî hakkâ.”
Ve teraknâ ba’dahum yevmeizin yemûcu fî ba’d, ve nufıha fîs-sûr(i) fe cema’nâhum ceme’â
Ve aradnâ cehenneme yevmeizin lil-kâfirîne arzdâ
El-lezîne kânet a’yunuhum fî gıtâin an zikrî ve kânû lâ yestetî’ûne sem’â
E fe hasibel-lezîne keferû en yettehızû ıbâdî min dûnî evliyâ? İnnâ a’tednâ cehenneme lil-kâfirîne nuzulâ
Kul: “Hel nunebbiukum bil-ahserîne a’mâlâ?”
“El-lezîne dalle sa’yuhum fîl-hayâtid-dunyâ ve hum yahsebûne ennehum yuhsinûne sun’â.”
Ulâikel-lezîne keferû bi âyâti rabbihim ve likâih. Fe habitat a’mâluhum. Fe lâ nukîmu lehum yevmel-kıyâmeti veznâ
Zâlike cezâuhum cehennemu bimâ keferû vettehazû âyâtî ve rusulî huzuvâ
İnnellezîne âmenû ve amelûs-sâlihâti kânet lehum cennâtül-firdavsi nuzulâ
Hâlidîne fîhâ, lâ yebğûne anhâ hivelâ
Kul: “Lev kânel-bahrû midâden li kelimâti rabbî le nefidel-bahrû kable en tenfede kelimâtü rabbî, ve lev ci’nâ bi mislihî mededâ.”
Kul: “İnnemâ ene beşerun mislukum yûhâ ileyye ennemâ ilâhukum ilâhun vâhid. Fe men kâne yercû likâe rabbihî fel ya’mel amelen sâlihâ ve lâ yuşrik bi ibâdeti rabbihî ehadâ.”Kehf Suresi, Kur’an-ı Kerim’de genellikle 293. sayfada başlar ve 304. sayfaya kadar uzanır. Ancak farklı basımlarda sayfa düzeni, yazı boyutu veya satır aralığı değişiklik gösterebildiği için tam sayfa numarası farklı olabilir. Yaygın olarak kullanılan standart Mushaflarda sure, 15. cüzün son taraflarında başlayıp 16. cüz içinde devam eder. Bu bilgi, cüz halinde hatim yapanlar veya sureyi belirli bir düzene göre okumak isteyenler açısından rehber niteliğindedir. Bazı Mushaflarda küçük punto, bazılarında büyük punto kullanıldığından sayfa sayısında farklılıklar görülebilir. Yine de çoğunlukla 12 sayfalık bir yer kapladığı bilinir. Böylece dileyenler, sureyi bir kerede veya birkaç bölüme ayırarak okuyabilirler. Okuyucu, Mushaf’ını açtığında 18. sureyi 293. sayfa civarında bularak bu bereketli sureye ulaşabilir.
KEHF SURESİ KAÇ SAYFA?
Kehf Suresi, standart Mushaflarda genellikle 12 sayfa civarındadır. Yazı puntosu veya sayfa düzeni farklı olan baskılarda bu sayı 10 ila 13 sayfa arasında değişebilir. Sure, içerik bakımından orta uzunluktadır. Okunma süresi, okuma hızı ve tecvid kurallarına uyulup uyulmadığına göre farklılık gösterir. Bazı kişiler cuma günleri sureyi baştan sona okumayı tercih eder. Diğerleri ise birkaç bölüme ayırarak okur. Bu 12 sayfalık uzunluk, okuyucuya günlük veya haftalık planlama yapma olanağı tanır. Örneğin günde iki sayfa okuyarak sure altı günde tamamlanabilir. Böylece kişi, ayetlerin manasına da yoğunlaşarak daha verimli bir şekilde okur. Kısacası, Kehf Suresi’nin sayfa sayısı yaklaşık olarak 12 kabul edilir, ancak baskıya göre değişiklikler olabilir.
KEHF SURESİ FAZİLETİ VE SIRLARI NELERDİR? KEHF SURESİ'NİN FAYDALARI
Kehf Suresi, özellikle cuma günleri okunmasıyla bilinir. Bazı rivayetlerde, sureyi cuma günü okuyan kişinin kalbine nur ineceği ve gelecek fitnelerden korunabileceği anlatılır. Surede yer alan Ashab-ı Kehf kıssası, inancını korumak isteyen gençlerin aldığı ilahi yardımı gösterir. Bu hikâye, zorluklar karşısında Allah’a sığınmanın önemini vurgular. Ayrıca Hz. Musa ile Hızır kıssası, sabır ve teslimiyet konusunda dersler sunar. İki bahçe sahibi öyküsü, dünya malına güvenip kibirlenen bir kişinin düştüğü durumu anlatır. Zülkarneyn kıssası da adaletle yönetmenin ve insanlara yararlı olmanın örneğini gösterir. Tüm bu kıssalar, manevi yönden kişiyi güçlendirir. Sureyi okuyup üzerinde düşünenler, dünya hayatının geçiciliğini fark eder ve ahiret hazırlığı yapmayı hatırlar. İlk on ve son on ayeti ezberlemenin, Deccal fitnesinden koruyucu bir etki taşıdığına inanılır. Bu şekilde sure, hem koruyucu hem de yol gösterici olarak kabul edilir.
KEHF SURESİ KAÇINCI CÜZ?
Kehf Suresi, Kur’an’ın 15. cüzünün son kısmında başlar ve 16. cüz içinde devam eder. Yani cüz okuma düzenine göre 15. cüzün ortalarına doğru sureye girilir ve cüz tamamlanınca bir bölümü bitmiş olur, sonraki cüzde sure devam eder. Bu durum, cüz halinde hatim yapanların okuma planını etkileyebilir. Sureyi tek seferde ya da parça parça okumak da mümkündür. Bazı kişiler cuma günleri 15. cüz sonlarından itibaren okumaya başlayarak sureyi tamamlar. Cüz düzeni, her cüzde yaklaşık 20 sayfa bulunacak şekilde ayarlanmıştır. Dolayısıyla Kehf Suresi, 15. ve 16. cüzlerin sayfa aralıklarına denk gelir. Bu bilgi, hatim programı yapanların hangi gün veya hangi kısımda Kehf Suresi’ne başlayacaklarını anlamalarına yardımcı olur.Kehf Suresi 110 ayetten oluştuğu için ezberlemesi zaman alabilir. Ancak düzenli bir planla hareket edenler, sureyi rahatlıkla ezberleyebilir. İlk aşamada, her gün birkaç ayet ezberleyip tekrar yapmak faydalı olur. Daha sonra sonraki gün, önceki ayetleri de hatırlayıp yeni ayetleri eklemek pekiştirici bir yöntemdir. Özellikle sesli kayıtlardan veya bir hocanın okumasından dinleyerek ezber yapmak, telaffuzu düzeltmeye yardımcı olur. Ayrıca suredeki ilk on ayet ve son on ayet, geleneksel olarak birçok kişi tarafından özellikle ezberlenir. Bu ayetlerin Deccal fitnesinden koruyucu olduğu rivayet edilir. Ezber çalışırken ayetlerin anlamlarını da okuyup düşünmek, sureyle daha güçlü bir bağ kurmayı sağlar. Sessiz ve sakin bir ortamda, zihnin dinç olduğu sabah saatlerinde ezber yapmak daha verimli olabilir. Düzenli tekrar ve sabır, uzun surelerin ezberinde büyük kolaylık getirir.
KEHF SURESİ MEALİ NEDİR? KEHF SURESİ’NDE NELERDEN BAHSEDİLMEKTEDİR?
Kehf Suresi meal olarak incelendiğinde, Allah’ın varlığına ve birliğine dair öğretiler, imanı koruma mücadelesi veren gençlerin kıssası, Hz. Musa’nın Hızır ile olan yolculuğu, iki bahçe sahibi örneği ve Zülkarneyn’in adaletli yönetimi gibi konuların ele alındığı görülür. Surenin mealini okuyanlar, bu kıssalardan sabır, tevekkül, mütevazılık, dünya nimetlerine aldanmama ve adalet gibi dersler çıkarabilir. Ashab-ı Kehf kıssasında, gençler imanlarını korumak için toplumdan uzaklaşıp bir mağaraya çekilirler. Allah, onların bu içten sığınışlarını korur ve onları uzun yıllar bir uykuda muhafaza eder. Hz. Musa’nın Hızır ile buluşması ise olayların görünen sebeplerinin ötesinde ilahi hikmetlerin varlığını öğretir. İki bahçe sahibinin anlatıldığı bölüm, dünya malına güvenip şımarmanın zararlı sonuçlarını gösterir. Zülkarneyn kıssası da gücünü adaletle kullanan bir yöneticinin ideal portresini çizer. Meal, Arapça bilmeyenlere ayetlerin genel mesajlarını sunar. Bu sayede suredeki ilahi öğütler, geniş kitleler tarafından anlaşılabilir hale gelir.
KEHF SURESİ DİĞER ADI NEDİR?
Kehf Suresi, genelde “Ashab-ı Kehf” kıssasıyla ünlü olduğu için halk arasında bazen “Ashab-ı Kehf Suresi” olarak da anılır. Ancak yaygın ve bilinen resmî adı “Kehf Suresi”dir. “Kehf” kelimesi, Arapçada “mağara” anlamına gelir. Surenin içinde, imanlarını muhafaza etmek amacıyla mağaraya sığınan gençlerin hikâyesi yer aldığı için bu isim kullanılır. Bazı kaynaklarda, sureye “Ashab-ül Kehf Suresi” denildiği de görülür. Yine de en geçerli ve sık kullanılan adı, Mushaf’ta da belirtildiği gibi “el-Kehf” şeklindedir. Herhangi bir başka isimle anılması yaygın değildir ve İslam geleneğinde esas olan orijinal ismi tercih etmektir. Bu isim, surenin ana kıssasına atıfta bulunduğundan okuyanlara da konusunu kısaca hatırlatır. Böylece sureye yaklaşırken hangi temaların yer aldığı akılda canlanır. Sure, diğer surelere göre nispeten uzun olduğu için, farklı bir adlandırmayla anılmasına pek sık rastlanmaz.
KEHF SURESİ TEFSİRİ NEDİR?
Kehf Suresi tefsiri, surenin ayet ayet açıklamasını, anlamını ve arka planını sunan kapsamlı bir çalışmadır. Tefsir kitapları, her ayetin dilbilgisi (nahiv, sarf), iniş sebebi ve surede geçen kıssaların hikmetleri üzerine yoğunlaşır. Böylece suredeki mesajların, tarihi süreçte nasıl anlaşıldığı ve günümüze nasıl yansıtılması gerektiğiyle ilgili bilgiler edinilir. Örneğin, Ashab-ı Kehf kıssasının detayları, o dönemki inanç baskılarına karşı Müslümanların nasıl davranması gerektiğine dair dersler verir. Hz. Musa ile Hızır kıssası, insanların karşılaştığı olaylarda sabır ve hikmet arayışının önemini gözler önüne serer. İki bahçe sahibi örneği, dünyevi zenginliğin geçici oluşuna vurgu yapar. Zülkarneyn kıssası ise gücü doğru kullanmanın ve adaletli yönetim sağlamanın değerini anlatır. Tefsir okuyanlar, sureyi daha derin kavrayarak ayetlerdeki öğütleri gündelik yaşama aktarmaya çalışır. Bu nedenle tefsir, sureyle kurulan bağı güçlendirir ve Kur’an’ın evrensel mesajlarını anlamada önemli bir rehberdir.Kehf Suresi, özellikle cuma günleri okunmasıyla bilinir. Bu okumanın, kişiye manevi bir ışık ve huzur getirdiği yönünde rivayetler vardır. Surenin ilk on ayeti ve son on ayetinin ezberlenmesinin, Deccal fitnesine karşı koruyucu etkisi olduğu söylenir. Bu nedenle birçok Müslüman, cuma namazından önce veya sonra sureyi okumayı adet haline getirmiştir. Surede anlatılan kıssalar, dünyanın geçici zevklerine kapılmadan, inancı güçlü tutmanın önemini vurgular. Okuyanın kalbinde sabır, şükür, teslimiyet gibi duyguların güçlendiği düşünülür. Ayrıca Kehf Suresi, insanın yaratılışı, ahiret bilinci ve Allah’a tevekkül gibi konularda derin mesajlar içerir. Okunduğunda veya dinlendiğinde, kişi hem ilahi öğütlerden beslenir hem de kalbiyle bu hakikatleri özümser. Bazıları her gün, bazıları ise özellikle cuma günleri düzenli olarak okuyarak sureden ders almaya çalışır. Genelde, “Neden okumalıyım?” diyenlere, suredeki kıssaların insanı dünyevi gafletten koruduğu ve ahiret gerçeğini hatırlattığı anlatılır. Bu sayede sure, Müslümanların manevi hayatında önemli bir yer tutar.
KEHF SURESİ KAÇ AYETTİR?
Kehf Suresi, toplam 110 ayetten oluşur. Uzunluk olarak orta seviyede yer alır. Sure, 15. cüzün son bölümünde başlayıp 16. cüzde devam eder ve içerdiği kıssalarla dikkati çeker. Her ayet, Kur’an’ın bütünlüğü içinde bir mesaj taşır. 110 ayetin tamamı, Ashab-ı Kehf hikâyesi, Hz. Musa ile Hızır’ın yolculuğu, iki bahçe sahibi örneği ve Zülkarneyn’in kıssası gibi anlatıları kapsar. Bu nedenle ayetler hem tarihî hem de ibret alınacak hikmetler taşır. Cuma günü okunduğunda manevi kazanç elde edeceğine inanan pek çok kişi, sureyi mümkün oldukça tümüyle okumaya gayret eder. Surenin tüm ayetleri, imanî ve ahlaki dersler içerdiğinden, okuyana zengin bir öğreti sunar. Aynı zamanda sure, dünya hayatının gelip geçiciliğini, ahiretteki ebedi hayat için hazırlıklı olmayı da vurgular. 110 ayet, günlük hayatın koşuşturması içinde durup düşünmeye, tefekkür etmeye ve vicdani bir muhasebe yapmaya davet eder.
KEHF SURESİ ABDESTSİZ OKUNUR MU?
Genel kabul, Kur’an-ı Kerim’e saygı gereği, Mushaf’a dokunacak kimsenin abdestli olması yönündedir. Ancak sureyi ezbere biliyorsanız ya da dijital bir ortamdan (telefondan veya tabletten) okuyorsanız, bu konuda farklı görüşler bulunur. Bazı görüşlere göre, ezbere okumak veya ekrandan bakarak okumak için abdest şartı aranmaz, ancak abdestsiz olunmaması önerilir. Çünkü Kur’an okumak, bir ibadettir ve ibadete hazırlıklı girmek çoğu zaman tavsiye edilir. Bununla birlikte, Mushaf’a dokunmadan, sadece dinleme yoluyla da sureyle bağ kurabilirsiniz. Bazı kişiler, günün her saatinde sureyi dinler veya okurlar. Yine de uygun şartları sağlamak ve abdestli bir şekilde okumak, sureden alınan manevi hazzı artırır. Sonuç olarak, abdestli olmak ideal görülür, ama çok zaruri durumlarda ezbere ya da dijital ortamdan okumak da mümkündür. Bu konuda, herkes kendi imkân ve hassasiyetine göre hareket eder.
KEHF SURESİ KAÇ DEFA OKUNMALI?
Kehf Suresi’ni okuma sıklığı konusunda, belirli bir sayı sınırı bulunmaz. Yaygın gelenek, her cuma günü okumak şeklindedir. Bazı rivayetlerde, cuma günü okunan Kehf Suresi’nin gelecek cumaya kadar kişiye nur olacağı söylenir. Bunun dışında, haftada bir kez düzenli olarak okumayı önerenler de vardır. Kimi insanlar da suredeki kıssalardan sürekli ibret almak amacıyla her gün okur ya da dinler. Yani “kaç defa okunmalı” sorusuna kesin bir cevap vermek mümkün değildir. İslam âlimleri, kişinin kendi ruh hali ve zamanı elverdiğince okumayı tavsiye eder. Özellikle sureyi anlamaya yönelik okuma yapmak, ayetlerde geçen dersleri günlük hayata yansıtmayı kolaylaştırır. Bazıları ilk on ve son on ayeti her gün okumayı alışkanlık edinir. Surenin tam metnini ise cuma namazından önce veya sonra bitirmeye çalışır. Neticede, sureyi okumaya düzenli devam etmek, maneviyatı güçlendirici bir pratik olarak görülür. Herkes kendi programına göre bu sayıyı belirleyebilir.Kehf Suresi, özellikle cuma günleri okunması tavsiye edilen bir suredir. Bazı rivayetlere göre, perşembe akşamından başlayarak cuma günü bitimine kadar herhangi bir vakitte okunabilir. Bu uygulama, okuyan kişiyi gelecek cumaya kadar manevi olarak aydınlatır. Kimileri, cuma namazından önce veya sonra okumayı tercih eder. Hatta bazı kişiler, geceden başlayarak sureyi okur ve cuma sabahına huzurlu bir şekilde girer. Ancak bunu sadece cuma günüyle sınırlayan bir kural bulunmaz. Haftanın her günü, her saatte okunabilir. Yoğun iş temposunda bile sureyi bölümlere ayırarak okuyanlar vardır. Özellikle surede geçen kıssalardan sürekli ibret almak isteyenler, her fırsatta Kehf Suresi’ne yönelir. Bu sayede hem Kur’an okuma alışkanlığı güçlenir hem de kalp daima uyanık tutulmaya çalışılır. Günün erken saatlerinde, zihin daha dinginken okumak, ayetlerin anlamını düşünmeye de fırsat tanır. Özetle, Kehf Suresi’nin en yaygın okunuş zamanı cuma günleri olsa da, dileyen herkes dilediği an sureyle buluşabilir.
KEHF SURESİ'NDEN SONRA OKUNACAK DUA
Kehf Suresi’ni bitirdikten sonra, genel bir dua yapmak yaygın bir gelenektir. Bu duanın içeriği kişiden kişiye değişebilir. Örneğin, surede geçen mesajların hayata geçirilmesi, imanın güçlenmesi, dünya ve ahiret iyiliği gibi konularda dua edilebilir. İslam âlimleri, Kur’an’ın her okunuşunun ardından kişinin içtenlikle Allah’a yönelmesini önerir. Sure bittikten sonra yapılan dua, ayetlerdeki ilahi hikmetlerin hayatımıza yansıması için bir temennidir. Kimisi, Peygamber Efendimize salavat getirerek başlar, sonra dünya ve ahiret güzellikleri ister. Bu an, kalbin yumuşadığı, zihnin huzur dolduğu bir zaman dilimi olarak görülür. Birçok Müslüman, “Allah’ım! Bu surede anlatılan Ashab-ı Kehf gibi bizi de doğru yolda sabit kıl, dünyada mal ve evlatla imtihan olduğumuzda bizi koru, Hızır kıssasındaki gibi sabrı ve teslimiyeti öğret” şeklinde samimi dualarla niyazda bulunur. Duanın kesin metni olmamakla birlikte, herkes kendi dilinde ve gönlünden geldiğince Rabbi’ne yönelir. Kur’an’dan alınan mesajlar taze iken yapılan dua, kalpte derin bir huzur bırakır.
HER GÜN KEHF SURESİ OKUMANIN FAZİLETİ
Kehf Suresi, her gün okunabilecek bir suredir. Böyle bir alışkanlık edinenler, günlük hayatın yoğunluğunda maneviyatlarını diri tutma imkânı bulur. Her gün sureyi okumak, özellikle ayetlerdeki kıssalardan daima ibret almayı sağlar. Ashab-ı Kehf’in hikâyesi, zor zamanlarda Allah’a sığınmayı hatırlatırken, Hz. Musa ve Hızır kıssası, sabır ve hikmet arayışını gündeme getirir. İki bahçe sahibi örneği, kibir ve mal sevgisinin geçiciliğini gösterir. Zülkarneyn hikâyesi ise gücün adaletle kullanılması gerektiğini öğretir. Günlük okuma, ruhu bu derslerle sürekli besleyerek hatalardan sakınma bilincini canlı tutar. Bazı rivayetlerde, her gün okunmasının kişinin kalbini nurlandırdığı ve dünyevi fitnelerden uzaklaşmasına yardımcı olduğu bildirilir. Aynı zamanda sureyi ezberlemek isteyenler de her gün düzenli tekrarla hedeflerine ulaşabilir. Bu sayede hem zihinsel hem de ruhsal açıdan sureyle bütünleşmek kolaylaşır. Özetle, Kehf Suresi’ni her gün okumak, sürekli bir manevi yenilenme ve ahiret bilincini taze tutma vesilesi olabilir.Kehf Suresi’nin büyük bölümü Mekke döneminde inmiştir. Mekke döneminde inen sureler genellikle inanç esaslarına vurgu yapar ve iman konularına ağırlık verir. Bununla birlikte, bazı âlimler surenin birkaç ayetinin Medine’de indiğini söyler, ancak bu konuda kesin bir görüş birliği yoktur. Mekke döneminde yaşayan Müslümanların baskı ve zorluk gördüğü bilinir. Surede yer alan “Ashab-ı Kehf” kıssası, bu baskı ortamında Müslümanları teselli edici ve onlara dayanma gücü veren bir mesaj taşıyordu. Hz. Musa ile Hızır kıssası da sabır ve hikmetin önemini vurgulayarak inananların gönlünü ferahlatıyordu. Mekke’nin zorlu koşullarında inen bu sure, inananlara moral kaynağı oldu ve onların Allah’a teslimiyetini güçlendirdi. Hangi ayetlerin tam olarak ne zaman indiği konusunda farklı rivayetler olsa da, surenin genel çerçevesi, Mekke’nin çetin yıllarında geldiği şeklinde kabul edilir. Böylece sure, hem o dönemin Müslümanlarına hem de sonraki nesillere kalıcı bir rehber niteliği kazandı.
KEHF SURESİ HATMİ NASIL YAPILIR?
Kehf Suresi hatmi, genelde sureyi baştan sona düzenli olarak okumayı ifade eder. Bazı kişiler, cuma günleri hatim yapacak şekilde sureyi belirli parçalara böler. Örneğin, haftanın her günü birkaç sayfa okuyarak, cuma günü hatimi tamamlarlar. Kimileri ise cuma sabahından itibaren tek seferde sureyi okuyarak hatmi gerçekleştirmeyi tercih eder. Hatim sırasında, ayetlerin anlamını düşünerek okumak tavsiye edilir. Böylece sadece Arapça metni seslendirmekle kalmaz, içindeki öğütleri de kavramaya gayret edersiniz. Kehf Suresi hatmini bitirenler, ardından dua ederek okudukları ayetlerin hayatlarına yansımasını dilerler. Bazıları, sureyi sesli olarak okuyup hem kendisi hem de çevresindekiler için bir manevi atmosfer oluşturur. Bir topluluk halinde toplanıp sure hatmi yapanlar da bulunur. Bu durumda, ayetler bölüşülerek okunabilir veya biri okurken diğerleri dinler. Özetle, Kehf Suresi hatmi, sureye baştan sona yoğunlaşmak ve içindeki mesajları özümsemek için yapılan bir ibadet şeklidir. Düzenli planlama ve samimi bir niyetle her Müslüman, bu hatmi gerçekleştirebilir.